شهرِ پیغمبر پُر از شادی شده با جلوه‌ات            فصل فصلِ عشق و آزادی شده با جلوه‌ات
کیستی ای چارمین خورشیدِ نور و معرفت            شیعیان را شکر امدادی شده با جلوه‌ات

با ظهورت قلبِ اربابم حسین موّآج شد

غـصّه و اندوهِ مـولای زمان تاراج شد
دیدگانِ شهربانو روشن از دیدارِ توست            قبلۀ زینب از این پس دیدنِ رخسارِ توست
شادمان‌تر نیست از عباس و از اُمّ البنین            مات و مبهوتت قمر شد این هم از اسرارِ توست
ای عـلـیِّ دوّمِ اربـاب زیـن الـعـابــدیـن
در تو مـی‌یـابـم تـجـلّیِ امـیـرالمـؤمـنین
آمدی تا که مناجاتی کنی با سوز و حال            بندگی کردن به ما آموختی بی‌قیل و قال
در شبِ میلادِ دعوت کن به شهرِ مصطفی            شوقِ دیدارِ تو دارم شوقِ دیدارِ وصال
باز لبریزم پُر از شورم پُر از دیوانگی
پای گـفتارِ تو پر گیرم سوی فـرزانگی
ای امامِ چارمین ای بهترین روحی فداک            نامِ تو باشد خدایی دلنشین روحی فداک
زینتِ سـجـاده‌هـایی؛ تا ابـد یـکـدانـه‌ای            پس دعایم کن امامِ ساجدین روحی فداک
ای صحـیـفه یادگـارِ نالـه‌هایت یا کـریم
می‌رسد بر گوشِ من بازم صدایت یا کریم
در شبِ مـیـلادت آقا خـستـه‌ام دلواپـسم            دست بر دامن بگیر آخر گدایی بی‌کسم
آرزو دارم کـنـارِ مـرقـدت بـاشـم شـبی            مـطمئـنم با عنایـاتت به مطلب می‌رسم
ای گـلِ ارباب دارم از شـمـا این التجـا

بی‌برو و برگرد راهی‌ام به سمت کربلا